Last updated on ۱۳۹۹/۰۸/۰۸
نیایش (دعای) نوروز در اوستا به زبان زرتشتی (ایران باستان)
ایتا آت یَزَه مَیده اَهورِم مَزدام یِه گامچا اَرِشمچا دات اَپَسچا دات اُروَر اوسچا وَ نگومیش رَئُوچاوسچا دات بومیمچا ویساچا وهُو.
دَیتی کَنامچا اَیدیونام مَیت اورونُو یَزَه مَیده اَشا اُنام آئَتا اورونُو یَزَه مَیدِه کودُ زاتَتا مچیت نَرامچا نا ائری نامچا کِئِه شام وَهه میش.
دَئِناو وَنَین تی وا وِنگهن وا وَ اُنَره وا.
آت ایتا یَزَه مَیدِه وَ نگهوشچا ایت وَ نگهو پیشچا ایت سپِن تنگ اَمِشنگ یَوَاِجیوُ یَوَاِ سوُ یوُئی وَنگهِه اوش آ منگهوُ شیدامیتی یا وُسچا اوایتی.
تو را ای اهورا مزدا می پرستم، که قانون اشا را بنیان نهادی ، آب ها و گیاهان و روشنایی را آفریدی ، کل جهان و همه نعمتها را نیک آفریدی می ستائیم.
روان یلان و پهلوانان و مردان و زنان نیک اندیشی که با وجدان نیک بر ضد بدی ها بر می خیزند می ستائیم.
مردان و زنان نیک اندیش و جاودانه را که همواره با منش پاک زندگی می کنند و همواره سود رسان هستند.
قداست ایران، بلندى دماوند، اصالت نوروز، قدرت آرش، شرافت کاوه، غیرت بابک، نجابت مازیار، زیبایى شیرین، عشق فرهاد، شکوه جمشید، عمر پرسپولیس، منش کوروش، پندارنیک، گفتارنیک و کردارنیک را از اهوراى پاک برایتان دراین نوروز سفید آرزو میکنم.
اولین باشید که نظر می دهید